Verenigd in plaats van geïsoleerd
Een oude levensvorm in een modern kleedje: met dit huis in Vorarlberg heeft architectuuratelier Dworzak Grabher drie generaties onder één dak gebracht – precies zoals het vroeger was. Hoeveel voordelen het heeft om samen in plaats van geïsoleerd te leven, kan iedereen getuigen die af en toe op vakantie gaat, een nacht of twee met een pasgeboren baby om zijn oren heeft doorgebracht of zich gewoon zorgen maakt over zijn energiekosten.
Samen onder één dak zijn veel dingen gemakkelijker. Het begint al met het bouwen. 'Samen bouwen leidt tot kostenbesparingen bij de inrichting en het onderhoud en een efficiënt gebruik van land en middelen. Naast elkaar en samen wonen zorgt ook voor een levendige buurt.' Zo vat architect Stephan Grabher de ideeën samen die hij op architectuurvlak voor de families Lingg en Grabher – maar ook voor zichzelf – heeft gerealiseerd. Negen mensen tussen één en 71 jaar oud wonen in één gebouw en onder één dak. Ze leven samen en toch heeft de architect 'passend respect voor de individuele privacy en de moderne woonbehoeften' getoond en gerealiseerd. De meergezinswoning werd in de categorie 'gemengde constructie' door de jury met de Vorarlberger houtbouwprijs bekroond. Het betreft een gemengde constructie omdat de woning ook op materiaalniveau schijnbare tegenstellingen harmonieus verenigt: hout en beton.
Vernieuwend
De zichtbare vloerplaat is gemaakt van beton. Hierop staat een massief gebouw, eveneens uit beton en met kalk gepleisterd metselwerk. De woning wordt gedomineerd door het dak en de gevel in houtconstructie. Ook de sfeer van het interieur wordt door deze wisselende materialen gecreëerd: de plafonds op de begane grond zijn gemaakt van ruw ongepleisterd beton en op de bovenverdieping van elegante zilverspar. De trap naar boven is gemaakt van warm eikenhout, terwijl de wanden ook in ruw beton zijn gelaten. De houten gebouwschil is op de windstreken uitgelijnd en ligt daardoor als een kompas in het landschap: de aan weer en wind blootgestelde buitenste schil in het noorden is donker, gesloten en verticaal. De vergrijzingslazuur op waterbasis Lignovit Platin in de kleur "Onyxschwarz" biedt bescherming tegen schadelijke milieu-invloeden, het reflecteert en speelt – afhankelijk van het tijdstip van de dag en het seizoen – met de zon en de lichtomstandigheden. Grabher combineert in het ontwerp opnieuw tegenpolen: de ingangen van het huis, beschermd door luifels, vormen lichte uitsparingen in de donkere voorkant. Ook de gevel in het zuiden bedekt een luifel, waardoor de zilverspar horizontaal en met open voegen kon worden gelegd en onbehandeld kon blijven. De meer blootgestelde balkons daarentegen zijn ook donker-zilver geglazuurd.
Verbindend
Als scheidings- en verbindingselement heeft Stephan Grabher een 'afdak' op de bovenverdieping geplaatst. De vrije ruimte eronder werd aanvankelijk gebruikt als garage voor alle niet-gemotoriseerde voertuigen zoals fietsen, aanhangwagens, steps en dergelijke. 'De ruimte was voorzien als een mogelijke uitbreiding en het bovenste deel werd dit jaar al verder uitgebouwd omdat mijn zus intussen een kindje heeft gekregen', legt de architect uit. De uitgebreide familie blijft groeien en het 'ouderwetse' huis, dat niet moderner kan zijn, groeit mee. Het concept van generatieoverschrijdend bouwen inspireerde de jury voor de houtbouwprijs: 'Niets spreekt tegen een eengezinswoning, alles tegen het vrijstaan ervan. Alleen geïsoleerde eengezinswoningen zijn de bron van stedelijke wildgroei en sociaal isolement', opperde de jury als rechtvaardiging voor de prijs. Stephan Grabhers 'driegezinswoning' laat vanuit structureel oogpunt zien hoe u met stijl aan deze problemen kunt ontsnappen.
© by adler-lacke.com